Donderdag was ik met Lennard naar Almere gereden, om vast beetje te wennen aan wat langer in de auto zitten. Gelukkig vindt hij het helemaal leuk auto rijden. Dus met tomtom parkeer plekje gevonden, mijn boyo uitgeladen en we stonden eigenlijk al gelijk in het centrum. Even goed kijken waar we precies staan zodat we straks de auto weer kunnen terugvinden.... lekker wandelen, winkeltjes kijken, croissantje eten op een bankje want het was heerlijk weer.

En toen weer naar de auto....Tja, na zeker drie rondjes te hebben gelopen, ging ik bedenken dat ik hem dus écht niet meer wist te staan. Wel wáár hij stond, maar dat plekje kon ik dus niet meer vinden. Wilde mijn telefoon pakken, om op te zoeken hoe ik moest lopen hoor ik ineens 'hé Inge'... Hè? Mijn dinnetje kon het niet zijn, die was even uitje hebben met haar man. En ik ken nog wel paar mensen in Almere, maar toch best vreemd om ineens je naam te horen. Staat Jaike daar...hahaha! Oh gelukkig, zij weet wel de weg... jahaa!! maar niet de straat waar mijn auto stond!

Heel gezellig samen lopen zoeken.... 'weet je wat, daar en daar weten ze vast wel waar we moeten zijn', ik wist me ineens te herinneren dat ik heel schuin tegenover MEE had gezien...waar je al niet op let hè?! Enfin, daar was inderdaad iemand die ons kon vertellen waar MEE was. En ja hoor, daar stond mijn auto. Nu we hem wisten te staan gingen we lekker bij Tante Truus thee drinken. Was reuze gezellig én super verzorgt...twee paaseitjes én lekker proefluchtje erbij gekregen.

Gister waren we in Rotterdam om broeken te kopen voor Lennard. We hebben 4 stoere broeken gevonden, helaas iets te wijd. Van de week maar ruilen en hoop dat ze maatje smaller hebben. Onze boyo heeft ook nog flink eind gelopen, ook al gaat het wat moeizamer, hij blijft het geweldig vinden. Bij v&d heerlijk soepje met broodje gegeten, croissantje voor Lennard en kruidenkaas voor ons...mjammjammjam. Ook bij de Slegte naar binnen en natuurlijk niet met lege handen naar buiten.... wel jammer dat ook zij opgeheven worden, altijd leuk om tussen de boeken te snuffelen. Twee voorleesboeken gehaald dus voorlopig kunnen we weer even vooruit.

Vanmorgen is Lennard naar het kdc geweest, was de laatste dagen wat sneller 'uit zijn humeur' dan anders. Dat schoven we maar op het weer en dat we daardoor minder snel naar buiten gaan, waardoor  mijn boyo zijn energie niet kwijt kan. Vanmiddag echter kreeg hij een aanval die overging in een tc en daarna bleven zijn ogen in dwangstand. De magneet alleen hielp niet, dus dormicum gegeven. Maar na ruim een kwartier was er nog geen verbetering en na overleg met 1noord weer dormicum. Nu moest hij na 5 minuten wél goed reageren....niet dus.

Weer bellen en moesten komen. Eerst Cor gebeld die zou naar huis komen om rolstoel, koffertje, jas en schoenen mee te nemen. Ambulance gebeld, ondertussen wat spullen ingepakt en klaar gezet voor Cor om gelijk weg te kunnen. 'Gelukkig' gingen we zonder toeters&bellen naar het Sophie en eenmaal daar weer Dormicum. Omdat er nog steeds geen resultaat was, werder een infuus geprikt. Deze zat vrij snel, maar liep totaal niet. Dus nog een keer geprikt en nu ging het wel goed. Eerst nog een keer Dormicum en vervolgens toch Difantoïne. Het zou gedurende drie kwartier inlopen, in de hoop dat Lennard goed wakker zou worden, maar zodra hett begon in te lopen, ging Lennard trekken met zijn hand, het deed hem pijn en er werd besloten om in de helft van de tijd in te laten lopen.

Dat ging een stuk beter en het leek alsof het ging helpen. Helaas sneuvelde dit infuus na bijna een half uur en was er onderhuids ingelopen. Infuus moest er snel uit, want de Difantoïne kon zijn huid van binnenuit beschadigen. Ondertussen was 1noord gebeld, maar ook iemand van plastische chirurgie. Die moest medicijnen in Lennard's hand spuiten, zodat de Difantoïne wordt verspreid en opgenomen kan worden door zijn lichaam. In de hoop beschadiging te voorkomen. Wel moet zijn hand hoog gelegd worden....tja, beetje lastig wel. Hij begrijpt dat niet en ligt het liefst ondersteboven dubbelgevouwen in zijn bed.

Toen wij rond negen uur weg gingen, was Lennard alweer lekker aan het eten en kregen we een 'hé ingoooiee' waardoor we wat positiever naar huis gingen. Nu maar hopen dat hij geen last krijgt van zijn hand en geen aanvallen meer. Anders moet hij alsnog aan de pomp....