De afgelopen maand is gewoon om gevlogen. De rolstoel bevalt matig: voor Lennard is hij ideaal, voor ons niet echt. Het linker voorwiel loopt vanaf dag 1 al aan waardoor hij nu al versleten is en wij ons een breuk duwen. De duwstang is al kapot, het is een systeem met soortje tandwieltjes die moeten voorkomen dat het kan schuiven.... alleen nu zijn die tandjes dus weggesleten en kan het dus te makkelijk omhoog en omlaag. Het is al meerdere keren aangedraaid wat dus geen verschil maakt. Toch maar weer gebeld en nu maar een nieuwe besteld en nu maar wachten tot het bezorgd wordt.

De laatste keer dat Lennard voor zijn infuus ging was het weer gewoon op de dagverpleging en heeft hij geen reactie of iets gehad. Het duurde even voor hij sliep en werd af en toe even wakker. Op een bepaald moment wilde ik hem een sonde inbrengen toen Jacqueline binnen kwam. 'Nee, joh, doe ik wel kan jij lekker blijven zitten.' Geen probleem, behalve dat Lennard wakker werd en een sonde inbrengen dan niet lukt. Balen voor Jacqueline, want zij had een stagiare die dan mooi kon meekijken. Enfin, Lennard had zo wat gedronken en was daarna weer in slaap gevallen. Of het te maken heeft met geen reactie op de medicatie hebben weten we niet, maar de dag erna had hij best veel energie en meestal is hij toch wel erg moe de dag erna. Wel was hij zondag erg moe en hebben we een rustig dagje thuis gehad.

Gelukkig lijkt het hele gedoe met zijn alvleesklier eindelijk voorbij. Lennard eet nu meer dan hij ooit heeft gedaan en dat gaat goed. Nu maar hopen dat hij over niet al te lange tijd 60kg weegt! Eerst gaven we 2 boterhammen per keer, toen 3 en vanmorgen at hij er 4!! Helaas at hij 's middags weer geen brood, heeft wel 750ml sondevoeding op (tja, en waar Pietje zit kan Jantje niet zitten) om vanavond weer een flink bord pasta met gehaktsaus weg te werken met een kom vla toe!

De laatste dagen is hij echter héél onrustig. Hij blijft erg vaak hangen in een woord of handeling: zo loopt hij nu al weer een paar uur 'neehee' en met zijn armen omhoog door de kamer. Gister riep hij de hele avond 'hoera' en vanmiddag was hij ook erg onrustig. Van ellende hebben we (Arlette en ik) hem vandaag al 2x Dormicum gegeven in de hoop dit te doorbreken....helaas, hij lijkt wel rustiger te worden (of misschien willen wij dit wel heel graag?) om het volgende moment weer verder te gaan. Op dit moment lijkt het of hij slaapt.... Om op die momenten rustig te blijven vind ik soms heel lastig, vooral omdat we niet weten hoe het te doorbreken. De aanvallen zijn niet zo vaak als eerst maar lijken wel langer te duren, 4-5 minuten voor hij er écht helemaal uit is, is geen uitzondering meer. Afgelopen zaterdag gingen we met ons drieën zwemmen. Het zwembad hadden we een hele tijd voor ons zelf want sinterklaas kwam op de Cruquius, later kwam er nog een jongetje met zijn moeder. Ook dat gaf geen problemen en dat was toch wel bijzonder. Lennard had af en toe wat trekkingen met zijn hele lijf en kon ook ineens even heel afwezig zijn. En waar we al rekening mee hielden kwam ook wel uit: hij kreeg een TC in het water. We hadden hem wel snel te pakken en zijn hoofd boven water, maar altijd toch weer anders dan 'op het droge'. Toen hij er eenmaal weer goed uit was met behulp van een badstoeltje en de 'badjuffrouw' hem uit het water gehaald, gedoucht en aangekleed. Omdat we geen rolstoel hadden moest hij naar de auto lopen.

Omdat het weer helemaal goed ging met Lennard zijn we toch (zoals beloofd voor we gingen zwemmen) bij de Mc gaan eten! Er ging een quarterpounder (nog net geen hele grote hamburger) naar binnen, bijna alle frietjes en vervolgens nóg een hamburger! Met daarbij ook een fristi. Kortom behalve de aanval een superdag!

Met Sam gaat het redelijk goed. Zij heeft helaas regelmatig last van harde buiken en moet het eigenlijk rustig aan doen, maar ja das knap lastig. Wel zijn alle spullen voor de babykamer gekomen en in elkaar gezet. Wordt wel verwacht dat ik geduld opbreng tot de baby er is, voor ik de kamer mag bewonderen.... geen idee of dat gaat lukken.

(helaas loopt Lennard dus nu weer door de kamer en is waarschijnlijk stille hint dat ik er dus niks over moet schrijven....)

Met Melanie was het even heel spannend. Vorige week donderdag kreeg ik ineens een smsje van Hans:'wil je me even bellen, Mel wordt geopereerd'. De arme jongen was op van de zenuwen, voelde zich ook beetje schuldig. Wat was het geval: Melanie heeft best een hoge pijngrens. Nu had zij al een paar dagen buikpijn maar dacht dat het door tja, wat kwam. Hans had ook het idee 'joh, gaat wel weer over. Misschien griepje of zo'. Tot hij donderdag naar zijn werk was en Melanie hem opbelde 'het gaat echt niet meer'. Toen toch de dokter maar laten komen en die vertelde dat ze gelijk naar het ziekenhuis moesten want hij vermoedde dat het haar blindedarm was... Het is dus een flink eind rijden en als je dan al buikpijn hebt is ieder hobbeltje er 1 teveel. Eenmaal in het ziekenhuis hadden ze, om een eventuele zwangerschap uit te sluiten, een echo gemaakt. En dan komt de taalbarriere om de hoek kijken: Melanie had begrepen dat er vermoedelijk een gezwel in haar buik zat....Voor Hans ook heel moeilijk want in eerste instantie moest hij het alleen opvangen en dan mocht hij het ons vertellen! Dan zitten ze toch wel 'heel' ver weg! Omdat het wachten was om geopereerd te worden mocht Hans ook niet meer bij haar blijven en is hij maar naar huis gegaan. Hier zaten wij al te kijken naar een vlucht daarheen voor het geval het nodig was. De volgende dag kwam er een telefoontje dat Melanie was geopereerd, alles goed was gegaan en Hans met een spaanse vriend (die goed engels spreekt) met de dokter gingen praten om duidelijk te krijgen wat er nu precies aan de hand was. Na alle spanning viel het gelukkig erg mee: het was inderdaad haar blindedarm, er was geen gezwel, maar wel hadden haar andere organen een flinke douw gekregen. Omdat ze er langer mee had gelopen waren die ook ontstoken wat de heftige buikpijn gaf. Dinsdag was zij jarig en mocht zij weer naar huis. Nu gaat het elke dag stukje beter en dat is ook voor ons een hele geruststelling. Nu kunnen we weer bezig gaan met dingen regelen voor als ze met de kerst hier zijn!

Volgende week de kerstboom zetten alleen eerst plekje zoeken waar we hem gaan zetten. Zal wel weer kamer verbouwen worden.... net als andere jaren:)