Inmiddels zijn we alweer ruim 4 weken én een hoop gedoe verder. Met Lennard's amylase-gejojo zijn we voorlopig nog niet klaar. Nadat wij bij Lennard die vrijdag bloed hadden afgenomen wilde dr. Hartwig hem die vrijdag erop zelf zien. Daarom met Lennard naar de SEH waar ook de dokter naar toe zou komen. We werden naar een vrij kleine kamer gebracht en na 3x prikken was het dr. Hartwig gelukt om een infuus aan te leggen en bloed af te nemen. Mocht de amylase weer te hoog zijn dan was opname het gevolg en zou Lennard alleen via infuus 'gevoedt' mogen worden. En dan wachten..... en dat duurt lang! Ondertussen werd het voor Lennard steeds lastiger om niks te kunnen/mogen doen en hielden wij rekening met het feit dat Lennard weer moest blijven. Na een paar uur kwam de dokter weer terug en was een beetje verbaasd. De amylase was '35' en de ontstekingswaarde '1'...... dat betekende dat er niks meer aan de hand was en we weer naar huis mochten - dit was ongetwijfeld ons kortste ziekenhuis bezoek! Ook mochten we weer gewoon eten proberen, tot dan toe kreeg Lennard alleen sondevoeding om zijn alvleesklier te onlasten.

Toen pas merkten we hoe hij gewend was aan de sondevoeding: Lennard wilde geen gewoon eten meer en als hij al wat nam slikte hij het zo door. Al met al gaat het nog steeds niet zoals wij zouden willen. Vanmiddag kreeg ik een mailtje dat de amylase vorige week '275' was, niet erg hoog, maar toch. Elles, de dieëtiste, had voor ons een schema gemaakt om zo weer tot normaal eten te komen zonder extra belasting voor zijn alvleesklier: van alleen sondevoeding via lichtverteerbaar. Eigenlijk zouden we vandaag met wat zwaarder eten beginnen, maar vanmorgen had Lennard toch weer wat verhoging en buikpijn. Daarom heb ik besloten om nog niet de volgende stap te maken in zijn dieet. Wel ging het in de loop van de dag weer wat beter. Nu maar afwachten hoe het verder gaat.

De dagen dat Lennard naar de Woutershof gaat zijn voor hem echt een feestje! Ook al is hij 's morgens uit zijn hum, wanneer hij terugkomt straalt hij en is hij heel vrolijk. Voor ons allemaal een hele verandering en inmiddels hebben we gevraagd of hij nog een extra ochtend mag. Nu zijn ze bezig met een profielschets en als die klaar is horen we meer.

Vorige week vrijdag was het weer infuus-dag. Omdat Lennard's nieuwe rolstoel niet in de auto past zijn we zonder rolstoel naar het Sophia gegaan. Lennard heeft alles gelopen (voor hem toch een heel eind) en zelf het koffertje voortgetrokken. Toen we op de afdeling kwamen stond Jacqueline even heel raar te kijken.... wat doen jullie hier? Omdat er personeelstekort was had men besloten dat Lennard op 1noord zijn infuus zou krijgen, was dat ons niet verteld?? Dus wij weer naar beneden en naar 1noord gelopen. Daar stond een bed klaar op zaal, want de box was nog niet klaar. Lennard in bed geholpen en na ongeveer 1 uur wachten kwamen er 2 artsen kijken. Zij wilden Lennard lopend meenemen naar de behandelkamer.... aangezien hij al een heel eind had gelopen en vrjwel gelijk in slaap zou vallen nadat de Tavergil is gegeven vond ik dat geen goed idee. Lennard is toen met zijn bed meegenomen. Terwijl ze met hem bezig waren kwam Yvonne om te vertellen dat er een box klaar was. Na een tijdje kwam Lennard daar ook heen......met een slangetje in zijn arm maar zonder medicijnen! Na weer een uur wachten werd dat eindelijk gebracht en aangesloten. Omdat het niet te snel mag inlopen zag ik de eindtijd ook steeds verder opschuiven en dat vond ik niet echt je van het. Lennard sliep na het toedienen van de Tavergil binnen een paar minuten en rond 3 uur was hij weer wakker. Voor het prikken van zijn infuus had hij een opblaasbare strandbal gekregen en daar hebben we 's middags lekker mee gespeeld. Eindelijk was hij klaar en gingen we weer lopend terug naar de auto. Eenmaal thuis was hij - logisch - erg moe en sliep al gauw.