Wat een dag weer.... Lennard heeft inmiddels alweer 6 aanvallen achter zijn kiezen, waardoor hij totaal gevloerd op bed ligt. Gisteravond en vanmorgen Dormicum gegeven....hopelijk blijft het hierbij.

Op 4 maart (nog een eind weg, dat wel) is er de 20 van Alphen. Lennard (en ik) hopen mee te kunnen doen. We gaan niet gelijk voor de 20km, we beginnen met de 1km Prestatieloop. Ik ben nog op zoek naar een Goed Doel (nee, niet mijn eigen portemonnee) en zou het leuk vinden als Lennard echt gesponserd wordt....maar hierover later meer. Wel is hij 'al in training'!! Elke dag loopt hij toch steeds een stukje meer, soms (op zijn manier) ook hard. Hij heeft er duidelijk lol in en daar gaat het om. Of hij inderdaad in staat is om te lopen.....tja, dat weten we pas op de dag zelf.

Sinds begin september kunnen wij makkelijk met Lennard weg....de bus staat 'voor de deur'! Er zit een lift in en speciale banden om de rolstoel goed en veilig vast te zetten. Het is nog elke keer zo een luxe gevoel dat ik Lennard zonder problemen (alleen!!) de auto in krijg. Ook het rijden is heerlijk, je zit veel hoger waardoor je nog beter het verkeer kan beoordelen, maar ook beter de gekste bewegingen... We gaan ook met veel plezier de weg op. Ook Lennard vindt het het einde en je ziet hem zichtbaar genieten achterin. Doordat er achterin donker getinte ramen zijn, ziet niemand hem met zijn middelvinger zwaaien....toch ook een prettiger gevoel.

Eind oktober hadden we een afspraak in Nijmegen met een neurochirurg. Lennard komt in aanmerking voor een NVS en de verwachting is dat we eind december of begin januari een oproep krijgen. Een NVS is vergelijkbaar met een pacemaker: deze wordt ingebracht onder zijn sleutelbeen en een 'draadje' wordt dan met een klemmetje bevestigt aan de zenuw die in zijn hals/nek loopt. Er lopen dan stroomstootjes, op nader te bepalen intervallen, van het apparaatje naar die zenuw. Met een magneet kunnen we dan over het apparaat vegen en zodoende een extra impuls geven. Dit in de hoop eventuele aanvallen, te doorbreken of te voorkomen. Ook kan het Lennard's gevoel van welbehagen (wat klinkt dat hè?) op vijzelen of helderder worden. De kans bestaat echter ook dat het apparaatje niks doet....

Uiteindelijk heb ik besloten om toch bij Cor weg te gaan, omdat ik er geen vertrouwen meer in heb. Gisteravond  is er een financieel adviseur geweest en is al duidelijk geworden dat Lennard en ik hier niet kunnen blijven. Aan de ene kant best jammer, want het is voor Lennard allemaal bekent. Aan de andere kant is hij nu regelmatig in een andere omgeving, KDC of logeerhuis, zonder dat hij daar moeite mee heeft. Daarom verwacht ik ook dat het in een andere woning ook goed komt. Voorlopig blijven we onder 1 dak wonen, slapen wel apart, zodat we rustig kunnen uitzoeken wat de volgende stap wordt.

Nu zit Joke, onze nieuwe ondersteuner, Lennard z'n schoenen aan te doen en ga ik even naar buiten met hem. Joke valt in voor Arlette, die eind oktober is bevallen van weer een zoon. Wel een lekker mannetje hoor!  Bijna elke vrijdag pas ik op Dean en dat wordt steeds leuker! Hij 'scheurt' al rond de tafel en begint al lekker zijn wereldje te vergroten!