Het was geen heftig gesprek, meer een vertellen wat de bevindingen zijn van de psychiater. Omdat Lennard al veel medicijnen krijgt, willen zij (vooralsnog) niets veranderen of toevoegen aan wat hij al krijgt. Met deze woorden konden we wat hun betreft eigenlijk naar huis. Van de verpleegkundige hadden we al begrepen dat na dit gesprek we ook van hun naar huis mochten.

Dus Lennard aangekleed en al zijn spullen ingepakt, zelfs na 2 dagen heb je al meer mee te sjouwen dan je denkt. Enfin, rijden we zijn kamer af, komt de dokter er aan. "Gaan jullie al naar huis?" "...eeuuhhh...ja, dat is toch de bedoeling?" Zij had er eerst met ons over had willen praten, hoe wij ons erbij voelen dat Lennard weer mee mocht. Juist omdat tijdens de opname niets bijzonders is gebeurt. Hoezo duidelijk....?? Het weekend aankijken en als we het niet vertrouwen, weer bellen.
Onderweg naar huis ging het goed, hij zat wel wat om zich heen te kijken. Nu hobbelt hij alweer -onrustig- door de kamer. We worden steeds beter in geduldig afwachten!

Prettig weekend allemaal!