vanmorgen waren cor & ik rond 10 uur bij lennard in het ziekenhuis..... ja hoor, hij lag weer lekker te slapen! alle laatste dingen geregeld: ketodrankjes, kleren inpakken, kaarten opruimen, lennard schoenen aan en in de rolstoel gezet. vervolgens van (bijna) iedereen afscheid nemen en naar de auto en naar huis! lennard was best wel 'boos' meer door de onzekerheid van wat er ging gebeuren dan dat hij écht boos was. want de laatste keer na een langverblijf in het ziekenhuis ging hij per slot naar de cruquishoeve!! eenmaal thuis was hij zelf al bezig om zijn gordels los te maken zodat hij snel kon uitstappen. zodra hij los was en de autodeur open ging was hij al onderweg naar huis!! cor liep met hem mee en ik haalde alle spullen uit de auto, was zo geweldig om te zien dat hij dat (voor hem) eind weer liep.
eenmaal binnen ging hij eerst op de bank zitten uitpuffen: dat stukje lopen, al die indrukken en weer thuis zijn is dan toch wel weer heel veel. cor is bij hem blijven zitten en ik ben gauw zijn broodje gaan maken met lekkere kippebouillon - was in paar minuten op!! inmiddels was arlette binnen gekomen, zij had eerst het brood eten overgenomen, en toen ging lennard op de bank liggen. later heeft lennard wat met de legorails gespeeld, kwam nog niet veel uit zei arlette, maar dat komt wel weer. jammer genoeg heeft hij wel weer 2 aanvallen gehad: vanmiddag bij arlette een kleintje en later zat hij op de grond in zijn kamer dat hij zo voorover viel, deze aanval was toch best wel heftig. ook al weten we dat de aanvallen komen, het is dan toch weer even schrikken als ze wat heftig zijn. de afgelopen dagen in het ziekenhuis had hij weinig aanvallen, de laatste was vrijdagmiddag. we houden de moed erin, als hij weer gewend is en 'weet' dat hij thuis blijft is de kans groot dat het weer rustiger wordt.

als ik dit schrijf is lennard nog steeds wakker!! zal wel de combinatie zijn van de warmte en het weer thuis zijn. hopelijk valt hij nu gauw in slaap - anders wordt het voor ons ook een heel kort nachtje!! wij zijn heel blij dat hij weer thuis is, je merkt toch ook wel wat voor verantwoordelijkheid én zorg het is en dat voelt eigenlijk wel heel dubbel.