Vrijdag, 10 mei, stond ik rond 9 uur in de werkplaats van Welzorg, spatborden zitten erop en dat was het dan. J. heeft wel geprobeerd de remmen  aan de achterkant te krijgen, maar dat lukte niet. Wel gaat hij kijken of er iets te regelen is met de fabrikant en nu maar hopen dat Lennard ze niet te snel in de gaten krijgt. De nieuwe borstfixatie en zitbroek zijn in geen velden of wegen te zien....Waarom het allemaal zo moeizaam moet gaan, is een raadsel. Een troost is dat we gelukkig niet de enige zijn.

<><><><><><><>

Le Phare de Chassiron

Eindelijk was het zover! Na weken van aftellen gingen we nu écht op vakantie mét Lennard. Voor het eerst sinds hij ziek is naar het buitenland. Ok, er waren daar allerlei voorzieningen voor mensen met een beperking, maar toch.....de grens over en niet weten wat ons daar te wachten stond. Om 3 uur stonden Cor en ik al naast ons bed: douchen, aankleden, laatste dingen inpakken, Lennard aankleden, in de rolstoel zetten en toen gingen we écht. Ook al snapte Lennard niet goed wat er gebeurde, het feit dat we met de auto gingen, was voor Lennard al voldoende. Hij zat lekker in zijn rolstoel, beetje slaperig om zich heen te kijken en wij konden goed doorrijden. Na ongeveer 14 uur waren we op plaats van bestemming. Onderweg regelmatig gestopt en met Lennard er even helemaal uit. Helaas ook paar flinke aanvallen onderweg, waarvan we er 1 moesten couperen, maar verder ging het super.

Oude haven van
 La Rochelle

We hadden afgesproken om de laatste kilometers de ´papieren´ routebeschrijving te volgen, ipv de tomtom, op de site had namelijk gestaan dat je met de tomtom misschien problemen zou kunnen krijgen. We hebben lekker gedwaald tot we het na ruim een uur zat waren. Auto op een pleintje gezet en gebeld.....als het nodig was wilden ze ons daarvan daan komen halen.....Eigenwijs als ik af en toe kan zijn, toch maar de tomtom volgen, thuis had ik het adres er al in gezet en de route gaf hij netjes aan. En ja hoor, we reden er zo naar toe. Wij werden hartelijk ontvangen door Frank & Sophie en terwijl we stonden te praten, liep Lennard een beetje rond om vervolgens op onderzoek uit te gaan en ging Frank er gelijk achteraan....Voor ons best een verrassing dat het zo makkelijk ging.

Het ´huisje´ was helemaal een verrassing.....wát een ruimte!! Normaal als Lennard´s rolstoel in de kamer staat, kan je er bijna niet omheen, maar nu leek hij zó klein. Snel alles uitgepakt, ingeruimd en we konden mee-eten, wat erg prettig was na een dag in de auto zitten. En daarna niet te laat naar bed. Voor Lennard was er een hoog-laagbed (er stonden er meer) en omdat we zijn band mee hadden genomen hoefden we niet bang te zijn dat hij er ´s nachts uit zou komen. De volgende dag kwam Frank om te praten over onze wensen. Hij zou Lennard ´s morgens uit bed halen, wassen en aankleden en 's avonds weer in bed doen....dat betekende ook voor óns vakantie!! We hebben, ondanks het niet zo warme weer, erg genoten. Misschien maar goed dat het niet zó warm was, aangezien dat niet echt lekker is ivm de epi.

Boyardville

Op dinsdagavond gingen we Melanie & Hans van het station halen.....eindelijk!! Lennard bleef bij Frank en dat was maar goed ook, want ik had de aankomsttijd verkeerd begrepen. Rond kwart voor acht waren we in La Rochelle om te lezen dat de trein uit Bordeaux om 21.20 aan zou komen. Omdat we helemaal niet bekend waren in het plaatsje, maar in het station blijven zitten. Man, dan duurt anderhalf uur beetje rondlopen en zitten op plastic stoelen lang! Om ook te ontdekken dat er met die twee geen telefonische verbinding mogelijk is.....dus maar duimen dat zij dan daadwerkelijk in die trein zitten!! Gelukkig zaten ze dat en na lekker even vasthouden weer terug naar 'huis'.   

Boyardville

 23 mei...een bijzondere dag ook wel, want Melanie is dan 24 en een half. Ook dubbel deze dag: bijzonder, want je jongste wordt 17, maar ook héél confronterend. Want duidelijk is dat hij nooit voor zichzelf kan zorgen of op zichzelf kan wonen. En ook al staan we er niet dagelijks bij stil, dit zijn momenten dat het heel erg op de voorgrond is.

Waar de streek beroemd om is.....

De dagen waren lekker ontspannen: 's morgens croissantjes van de bakker en dan of bij het huisje blijven of ergens wat bekijken. Lennard heeft ook genoten, er was duidelijk aan hem te merken dat ook hij voelde dat het anders was. Wel wat meer ontremd, maar ook veel helderder. Gaf (op zijn manier) zelfs 's nachts aan dat hij naar toilet wilde.....en dat was heel lang geleden. De terug reis ging voorspoedig. Omdat Melanie & Hans naast Lennard zaten, konden we meer doorrijden. Had Lennard medicijnen nodig of wat wilde drinken, dan deden zij dat en dat scheelde zeker 2 uur!! Met ruime tussenstops hebben we er precies twaalf uur over gedaan. Om 18 uur stapten we thuis de drempel over, moe maar erg voldaan.