Als alles goed gaat vandaag mag Lennard weer naar huis...dat is als wij het vertrouwd vinden.

Gistermorgen was Lennard als eerste aan de beurt, wat voor ons betekende weer heel vroeg op. Niet dat dat nou een probleem was, want wakker waren we toch al. Gauw douchen, ontbijten en iets over zevenen naar de afdeling. Gelukkig is het slechts 5 minuten lopen van het RM-huis naar de hoofdingang, maar ja dan...Het is maar goed dat ik niet alleen hoef, want dan was ik toch verdwaald!! 

...eindelijk...



Eenmaal bij Lennard was hij al aardig suf door de medicijnen. Omdat hij zo groot is en behoorlijk gewend aan de Dormicum, heeft hij een dubbele hoeveelheid gekregen.  De vpk was verbaasd dat hij nog wakker was...tot wij binnen kwamen, toen viel hij min of meer in slaap. Om iets voor achten gingen we naar beneden. Lekker beetje ontspannen kletsen en zodra de deuren van de lift open gingen hup, eruit.... jahaa...om gelijk weer terug de lift in te gaan want we waren een verdieping te vlug!! En met het bed de trap af vonden we voor Lennard toch ook maar zo wat.

...ook weer even lachen...



ook bongo kreeg een muts op

Bij de ok kreeg ik een prachtige overall aan met een muts op en ook Bongo, die natuurlijk ook mee was, kreeg een muts op! Cor ging gelijk de familiekamer in, waar we konden wachten tot Lennard naar de uitslaapkamer was gebracht. Dan ga je heel stoer naast je kind mee naar de ok... tja, daar zit je dan: je krijgt van een heleboel mensen een hand en die stellen zich voor...en de enige die je echt beetje herkend is de anesthesist, omdat je die de vorige dag ook hebt gezien...

Enfin, dat Lennard moeilijk te prikken was is geen nieuws...althans voor ons niet. Voor hun dus wel.... Na 3-4 pogingen: eerst bij zijn voeten kijken....ook even bij zijn handen... op het laatst waren ze met z'n vieren aan het kijken. 'Hier gaat het lukken!...oh nee, toch niet. Heb je even een gaasje?...Dan maar hier....ook niet, heb je nog een gaasje?...' En Lennard trok alleen met zijn gezicht tijdens het prikken.  Uiteindelijk zat het infuus toch...in zijn arm. Vervolgens kreeg hij een kapje op en toch suurde het even voor hij in slaap was. Daarna kus kus en naar de familiekamer. Daar nog na zitten kletsen met de ouderbegeleider onder het 'genot' van een cappuccino. En toen wachten...gelukkig bieden de libelle & margriet die ik had mee genomen de nodige afleiding, maar na ruim 2 uur werden we toch wel wat ongerust. De operatie zou ongeveer 1½ uur duren en ook al liep het begin niet al te soepel, dat heeft ook weer niet zó lang geduurd. 

Toen ging het ineens snel. Een ok-vpk kwam koffie halen en vroeg op wie wij zaten te wachten... zij ging informeren en paar minuten later gingen we naar boven naar de kinder-verkoeverkamer. Tja, daar wordt geredeneerd: is er een ouder bij dan is het een kind...Was toch wel heel fijn om de man weer te zien, het was inmiddels al na tienen. En toen was het weer wachten...Lennard maakte geen aanstalten om wakker te worden. Gelukkig was de beademingsbuis al weggehaald en lag hij heel rustig met een zuurstof kapje voor zijn gezicht. En Cor die zat ook maar te wachten, want er mocht maar 1 ouder bij. Tegen een uur of een werd Lennard eindelijk wakker, wakker genoeg dat hij terug mocht naar de afdeling.    

...klaar...

Daar heeft hij nog een paar uur gelegen voor hij werd overgebracht naar een andere afdeling, omdat deze ging sluiten voor het weekend. Hier ligt hij ook op een 1 persoonskamer, waar hij weer goed gegeten heeft. Mocht hij na de operatie voorzichtig wat drinken en paar soepstengels, nu mocht hij gewoon warm eten proberen....pasta met saus!! Dat ging er prima in en op een klein beetje na, had hij alles op.

Na een intake-gesprekje met zijn vpk (waar we niet echt vrolijk van werden) zijn wij naar het RM-huis gegaan. En omdat we wel wat hadden gegeten maar niet echt veel, hakte het wijntje er wel in!! Toch is ons eten -pasta met gehakt en saus uit een fles- niet aangebrand en ook de kale sla was heel lekker. Rond tien uur 's avonds werden we gebeld door de vpk dat Lennard heel diep in slaap was....en of wij dat herkenden. Tja, aan de ene kant wel, maar hoe weten wij vanaf een afstand of het hetzelfde is... De vpk ging dan toch maar sonde inbrengen om de nodige medicijnen te kunnen geven. En een sonde inbrengen alleen daarvoor is ook niet leuk...wel nodig.  

Vandaag eerst maar eens kijken hoe het met de man gaat en dan beslissen we wel....

********************************* 

When all goes well Lennard will be discharged....only if we feel good about it.

Yesterdaymorning Lennard was first on the OR-list, which ment early rising. Not that that was a problem, we were awake anyway. Quick shower, breakfast and just after seven o'clock we went to the ward. Luckily the RM-house is just 5 minutes from the main entrance, but then....it's a good thing I don't have to go on my own, for I'd be surely lost!!

...at last...

Once we were there, Lennard was already very drowsy from the medication. Because he so tall and very used to the Dormicum, he received a double dose. His nurse was surprised to see him still awake....till we came in, then he more or less nodded off. Just before 8 we went downstairs. While chit-chatting as soon as the doors opened we walked out....yeah...a floor to soon! And taken the stairs with Lennard in his bed would be a little too much.



...time for a laugh...



...even Bongo had a hat...

At the OR I got a very lovely coverall and a matching hat and even Bongo, who was there too, got one. Cor was shoved into the family-room, where we could wait till Lennard was finished and brought to the recovery-room. Then you walk very brave next to your child to the OR.....and a lot of people shake your hand, introduce themselves...and athe only one you recognize is the anesthetist because you saw him the day before... 

Well, that it is hard to find a good vein for the IV, was no news to us...it was to them. After 3-4 tries: lets look at his feet...and his hands... 'ah, here I've got one...no, can you pass me a gauze?...I'll try it here...could you pass me another gauze?...'  And all Lennard did was twitch a bit with his face. They managed to get a drip in...in his arm. Then they gave him a mask and even then it took a while before he was under. Quick kiss kiss and off to the family-room.

There we talked a bit with the woman (who accompanies the parent to the OR) whilehaving a coffee. And then waiting...but with a couple of women's magazines it wasn't too bad. After about 2 hours we were starting to get a little worried. the op would take about 1½ hours and even if it didnt start to smoothly, it hadn't taken that long.

...after the op...

Then it went quick...a OR-nurse came to get a coffe and asked who we were waiting for...she went to inform about Lennard and came back few minutes later. Lennard was taken to the childrens-recovery room....their rule is that if there's a parent, the patient is treated as a child. It was really nice to see Lennard again. Then it was waiting again...Lennard wasn't about to wake up. The breathingtube was removed and he lay in bed with an oxygenmask in front of his face. At last he woke up round one o'clock and was taken back to the ward. Because this was a 'short stay' ward, because they closed for the weekend, Lennard was transferred to another ward. Once in his room there, he got more and more awake and was also allowed to eat....pasta with sauce!! And for just a few spoonfuls he ate it all. After that we left, for Lennard kept himself awake while we were there. Because of everything he had a lot of small twitches in his face, but that's not surprising.

We went to the RM-house and due to not eating a lot and the tension the wine really kicked in! The pasta with readymade sauce wasn't burned though and tasted very nice, even the bare-salad was good.  Round ten the nurse rang that he couldn't get Lennard to wake up to take his medication...if this was known ot us. Well, it could be, but how would we know without being seeing him. Anyway, the nurse would give him a nasogastrictube and give the meds that way. Never nice having to do that...it is needed.

Today we'll see how Lenard's doing and then decide what we'll do....