Vanmorgen eerst heerlijk met de kleine man (Dean) geknuffeld en getut. Daarna even boodschappen doen en nadat Sam haar mannetje had opgehaald weer naar Lennard. Eerlijk gezegd, voelt wel beter om gewoon wat ik voel op te schrijven, had ik er best wel moeite mee om naar de man te gaan. Niet om hem weer te zien, maar om niet al van te voren te weten wát te zien. Toen we op zijn kamer kwamen lag hij in bed en diep in slaap. Zo diep dat hij niet reageerde dat ik hem een kus (ok, meer dan 1) gaf of toen Cor hem op zijn wang tikte.
Later kwam de verpleegkundige binnen en die vertelde dat hij een hele goeie ochtend had gehad: goed gegeten, met de bal gespeeld, naar de neuro-poli om de electroden van zijn hoofd te laten halen. In de nacht waren er nog 5 los gelaten, gistermiddag had hij er alweer 2 los getrokken, dus het EEG was niet echt zoals ze hadden gehoopt, maar gaf blijkbaar genoeg bruikbare info. We hoefden ons geen zorgen te maken want hij lag gewoon lekker te slapen.
Na een uurtje werd hij inderdaad wakker en gingen we naar het park tegenover de parkeergarage, waar ook de Euromast staat. Sinds gister mogen we lekker naar buiten en hoeven niet op het terrein van het ziekenhuis te blijven!! Heerlijk om echt buiten te kunnen lopen met hem, juist omdat hij niets liever dan buiten is.
Eenmaal terug op zijn kamer een dvd-tje aangezet maar hij had geen rust om te kijken. Om Lennard lekker bij te voeren had ik thuis pasta met gehaktsaus gemaakt met daarbij een 'insalata mista'. Na opwarmen (ik en magnetrons gaan niet helemaal samen...) in de afdelingskeuken heeft Lennard 2 flinke borden leeggegeten, daarna een bord 'sla' en vervolgens 2 danoontjes.... om daarna zijn benen uit bed te slaan 'ok' te zeggen en op blote voeten de gang op te wandelen en de vervolgens de afdeling over. Dat hij dan op blote voeten loopt zijn ze niet helemaal happy om (begrijpelijk hoor. als er iets op de grond ligt en hij stapt erop hebben ze toch een probleem), maar probeer dan Lennard maar eens tegen te houden als hij iets in zijn hoofd heeft!!
Weer terug op bed was hij toch wel heel moe, we hebben hem klaar gemaakt voor de nacht en toen zijn we naar huis gegaan. Toen we gedag zeiden was Lennard beetje boos, maar lag al gauw beetje voor zich uit te kijken van vermoeidheid.

Nu maar hopen dat hij lekker slaapt vanacht en het afbouwen van zijn medicatie verder geen nare gevolgen heeft voor zijn epi....