gister was weer ons dagje sophia. de avond ervoor had ik het meeste al ingepakt dus konden cor en ik ons redelijk op ons gemak klaar maken om weg te gaan. zelf waren we om 6 uur al op, snel wassen, aankleden en ontbijten. ook lennard werd al vroeg wakker, snel wassen, aankleden en gelijk in de rolstoel gezet. ontbijten doet hij, zoals de laatste keren wel vaker, gemakkelijk, in zijn eigen tempo en ontspannen in de auto. rond half 8 rijden we weg en vanwege de drukte gingen we binnendoor over benthuizen - bleiswijk. nu met de nieuwe weg bij bleiswijk rijdt het lekker door. rond kwart over 8 stonden we bij een stoplicht te wachten in rotterdam, dat lennard een tc (aanval met heftig schokken van zijn hele lichaam) krijgt. op het moment dat het licht weer op groen ging was hij er alweer redelijk uit (anders zet ik gewoon mijn alarmlichten aan en heb maling aan wat anderen doen of zeggen) en ben ik weer gaan rijden. eenmaal in de parkeergarage lennard met wat moeite in de rolstoel gekregen, hij begreep (nog) niet helemaal wat ik van hem vroeg, en om even half 9 waren we op de dagafdeling. lennard op bed gelegd, zijn schoenen en lange broek uit gedaan: ligt niet echt lekker met een lange broek onder de dekens en is ook behoorlijk warm. kort daarop werd hij al opgehaald om geprikt te worden. komt even later de verpleegkundige bij mij: 'ik heb nieit zo leuk bericht. het prikken is niet gelukt en lennard heeft toen we hem naar de behandelkamer reden een aanval gehad. we hebben inmiddels de dokter gebeld want na het prikken kreeg hij weer aanvallen. ook zijn we nog niet begonnen met de immuun-globulinen.' ik ben meegelopen om bij lennard te gaan zitten. omdat hij niet alleen gelaten mocht worden en de verpleegkundigen niet echt genoeg mensen hadden zodat iemand constant bij lennard kon blijven. al snel was de dokter (een andere dokter dan zijn neuroloog) er en zij besloot gelijk om lennard dormicum te geven. daarna kreeg hij tavegil en mocht de immuun-globulinen gaan inlopen. het was inmiddels al 10 uur dus lekker vroeg naar huis zat er al niet meer in. vanwege de dormicum wilde de dokter lennard aan de saturatiemeter (toch weer even heel naar dat piepje) zodat hij zo extra in de gaten werd gehouden. ook werd hij op een andere behandelkamer gelegd omdat deze dichter bij de balie was. het licht werd gedempt en ik haalde gauw wat spulletjes van de kamer waar hij normaal ligt. ook zijn neuroloog kwam bij hem kijken en vond het heel verstandig dat die dokter al zo snel dormicum had laten geven, 'dat is de enige manier met de grootste kans om de aanvallen snel te doorbreken.' later op de dag kreeg lennard nog 1 aanval (die we ook aan de buitenkant konden zien) en heeft hij verder alleen maar geslapen. omdat hij zo diep in slaap was en niemand kon zeggen wat te verwachten, werd er al snel gekeken hoe ze zonodig een plek konden maken. helaas lag 1noord vol. maar, gelukkig werd lennard rond kwart voor 4 wakker en wilde hij uit bed en over de gang lopen...... gauw broek en schoenen aangedaan en hop, daar ging hij! na een paar keer over de gang te hebben gelopen zag hij het tafelvoetvalspel en ging daar op zijn manier mee spelen. na zeker een kwartier toch weer terug naar zijn bed om te wachten of de dokter hem nog wilde zien. iedereen was helemaal opgelucht dat hij weer helemaal bij was. inmiddels was zijn infuus klaar, had hij ook al gespoeld en mochten we naar huis.
omdat hij niet had gegeten of gedronken en de dieëtiste wel heel benieuwd was naar zijn ketonen hadden we deze om 4 uur geprikt: 0.8, en dat is veel te laag! later op de avond nog een keer geprikt en deze was helemaal te laag:0.0. vandaag mocht lennard wel eten alleen minder brood enzo. vanavond ging ik hem prikken en toen waren zijn ketonen alweer:2.3!! morgen doen we nog een dagje rustig aan en is hij maandag weer helemaal opgeknapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten