vandaag was ik overdag thuis, vanmiddag samen met melanie het dorp 'onveilig' gemaakt. was wel heel gezellig. het dorp was toch nog redelijk veilig hoor!


ik kreeg aan het eind van de middag telefoontje van cor, het ging niet erg lekker met lennard. ze gingen een medicijn toedienen om de convulsies te doorbreken, dit mocht echter niet op de afdeling gebeuren en daarvoor werd lennard overgebracht naar de seh, omdat dit medicijn hart ritmestoornissen en verlaagde bloeddruk kon geven en daarom aan de monitor moest.
omdat het mij niet met rust liet heeft mijn lieve vriendin, wilma, mij naar rotterdam gebracht.
toen we in het ziekenhuis aan kwamen liepen we gelijk door naar zijn kamer. ook cor had verwacht dat lennard dan weer terug was. maar lennard lag nog op de seh. even leek het rustiger te worden, maar de convulsies kwamen toch weer terug. ook de dormicum werd opgehoogd naar 3ml per uur, dit is de grens om lennard op de afdeling te houden. omdat lennard teveel zorg nodig heeft vanwege de verhoging (deze is op de seh verhoogd naar 4ml per uur) is hij weer over geplaatst naar de ic. de verwachting is dat hij hier hooguit een dag of 3-4 zal zijn en dan weer terug gaat naar de afdeling waar hij eerst lag. ook is de medicatie die eerst werd afgebouwd weer terug gebracht naar de oorspronkelijke dosis. weliswaar hoog maar nood-zakelijk. het medicijn dat dit zou vervangen heeft ongeveer 3 maanden nodig om op het goede niveau te komen. maar gezien de situatie kunnen ze dat niet zo laten gaan.


het is een flinke stap achteruit. aan de ene kant een grote schrik, aan de andere kant weten dat dit kon gebeuren. toen we over de gang liepen naar waar lennard lag, hadden we een 'deja vu' gevoel, alleen dat wij daar 9 maanden geleden écht op die zelfde gang liepen, alleen ligt lennard nu 1 zaal verder dan waar hij toen werd opgenomen.

wat morgen brengt zien we morgen. als er echt iets is worden we gebeld, anders bellen wij morgenochtend. als er veranderingen zijn worden ze toch uitgevoerd, of wij het goed vinden of niet. het enige dat telt is lennard stabiel krijgen en weer vrij van convulsies.

ondanks alles heb ik heel erg de behoefte om te blijven en kunnen lachen, om te blijven kijken naar de mooie én leuke dingen van het leven. of het zenuwen zijn of een manier van de situatie overleven, ik weet het niet. eerlijk gezegd hou ik me er ook niet echt mee bezig.

morgen - vandaag al - is cor jarig. niet echt zoals we het ons hadden voorgesteld. het is voor ons allebei een heftig jaar geweest. voor ieder van ons hebben we dit jaar een verjaardag gehad dat lennard niet thuis was. ik hoop vurig voor ons dat dit komend jaar een beter jaar wordt....