van regelmatig bijhouden is duidelijk nog geen sprake..... met lennard ging het heel lekker. speelde elke dag enthousiast met zijn lego, beetje tv kijken, buiten spelen. ging stoepkrijten met melanie in de poort. in het weekend had hij erg veel energie, wilde 's middags niet rusten, misschien omdat hij 's morgens laat uit bed was, geen idee, 's avonds kon hij ook moeilijk slapen. daarbij dat hij omdat hij thuis is, meer (positief) geprikkeld wordt en dingen gaat doen, maar zondag viel hij ineens languit op zijn rug met een hele heftige convulsie. op zich was hij er wel redelijk snel uit maar na ongeveer een half uurtje kreeg hij nog een kleintje. de arts vermoedde een licht gekneusde rib, waar je dus verder niets aan kan doen. nadat lennard later op de middag nog een keer zo'n aanval kreeg, gaf de arts aan dat hij naar het ziekenhuis moest. daarop hebben wij 112 gebeld en die kwamen, in ieder geval, even kijken. nadat lennard weer een convulsie kreeg is er nog overleg geweest met het sophia, omdat daar geen plek was is lennard naar het lumc gebracht. daar heeft hij nog een aantal keer een convulsie gehad. ook later op de afdeling. 's morgens is er een infuus aangelegd met medicatie waardoor hij rustiger werd en de convulsies een stuk minder in aantal als hevigheid. hierdoor kon lennard weer goed uitrusten. vermoedelijk is oververmoeidheid, wat omdat hij thuis is, niet te voorkomen is, de oorzaak van de heftige aanvallen. omdat het echter niet zeker is, we zijn ook medicijnen aan het omwisselen, wordt er nog wel bloed geprikt (hopelijk is dat vanmorgen gelukt) en kunnen ze de medicijnspiegel bepalen. dan weten ze welke aangepast moeten worden. de laatste dagen vinden we lennard wel heel suffig. hij praat aanzienlijk minder dan voor de opname. gister zat melanie samen met lennard, in de speelkamer, met een baby-speeltje te spelen en zoals hij daar mee bezig was en naar keek was het net of hij het voor het eerst zag. 'gelukkig' zat er ook een pedagogisch medewerkster naar te kijken en haar viel het ook op. wat daar de reden van is weet ook niemand. als het lukt hebben we vanmiddag een gesprek met de neuroloog van het lumc. hopelijk kan zij het ons wel vertellen.
om met een vrolijker berichtje te eindigen: we mogen een kleur uitzoeken voor lennard's rolstoel. en zodra die dan klaar is kunnen we tenminste weer veilig uit de voeten. oh ja, ik moet nu snel zijn parkeerkaart halen, helemaal vergeten!!