het is inmiddels alweer 6 juli. wat gaat het eigenlijk snel. vorige week vrijdag waren wij, lennard, melanie & ik, rond 9 uur op school. het was best vreemd eigenlijk. de juf vertelde bij de deur dat de kinderen best zenuwachtig waren ( zij niet alleen) en ze waren daardoor ook erg stil. na een tijdje ging het wat beter, de juf was erbij gekomen, had iets te drinken gehaald voor ons. lennard zat er als of hij de dag ervoor nog op school was geweest, zat ook af en toe weer beetje gek te doen, echt lennard. voor de kinderen hadden we een zakje chips met een foto van lennard als afscheid meegenomen. lennard heeft deze zelf,lopend, uitgedeeld. een hele rare gewaarwording: hij loopt door de klas alsof het heel normaal is en gelijk weet je dat het ook de laatste keer is. daarna zijn we weer naar de auto gegaan en toen werd het even echt moeilijk.lennard wilde niet mee, hij wilde de auto niet in hij wilde op school blijven. aan de ene kant goed voor te stellen, maar hoe leg je het in 'korte' tijd uit om er thuis mee verder te kunnen.....niet dus. ter plekke de tijd nemen en er verder het beste maar van hopen. want ja, wat doe je als hij dan en daar een aanval krijgt? als hij die al krijgt heb ik hem het liefst thuis, waar hij ontspannen kan liggen. enfin, het is toch goed gekomen, was nog erg verdrietig en boos op ons dat wij hem niet op school hadden gelaten. dat begreep hij dus echt niet, dat vind ik zulke moeilijke momenten. je bent dan echt een aantal keren hetzelfd aan het vertellen en hoop je dat die keer wel een beetje blijft hangen. 'gelukkig' wist lennard het na een tijdje dat we weer thuis waren al niet meer. verder gaan de dagen redelijk rustig, lennard heeft nog wel wat convulsies, maar lang niet meer zoveel als in het begin. net alsof het wat rustiger wordt in zijn hoofd.... zou wel heerlijk zijn! maandag was een bijzondere dag: 's morgens lekker rustig en 's middags om even kwart over 3 was de meneer er met de rolstoel en de fiets!! de rolstoel was te breed, wel diep genoeg, 'dus dat wordt zoeken' zei hij. er zijn zat rolstoelen in de diepte, een volwassen maat, maar de breedte is weer een kindermaat. de fiets is een verhaal apart: hij is bijna 2 meter lang en heeft een speciaal zitje voor. degene die achter lennard zit,stuurt en dat is een heel raar gevoel. je weet dat je het stuur draait maar je ziet het wiel niet.... het is net of lennard nog rechtdoor gaat en op het laatste moment ook maar de hoek omgaat. bij het stuur zit een hendeltje die je op verschillende standen kunt instellen: lennard kan zelf volledig meetrappen, lennard trapt een beetje mee of de ketting waar zijn pedalen aan zitten is geheel losgekoppelt van de grote ketting...volgen jullie het nog?? ook zitten er 5 versnellingen op. als cor dus fietst met lennard neem ik de auto wel, kan ik ze nog een beetje bijhouden..... deze fiets was echter weer te klein voor lennard. waarschijnlijk krijgen we een tandem voor volwassenen, gezien zijn lengte, met een extra ruggesteun én borstfixatie. want ja, als lennard op de fiets een convulsie krijgt lopen we de kans dat hij voorover valt en dan is de balans op de fiets ver te zoeken. het kan ongeveer 3-5 weken duren voor de rolstoel en fiets klaar zijn. ach en met dit weer blijf je toch liever binnen.